ಸ್ವಗತ (ರಾಣಿ ಅಮೃತ ಮತಿ)

ಸಖಿ ಯಾರವನೆ ಈ ಗಂಧರ್ವಗಾನದೊಡೆಯ
ಮೊಗ ನೋಡದೇನೆ  ಮೆಚ್ಚಿದೆ ನಾ ದನಿಯ
ಹೇಗಿದ್ದರೇನು ಕದ್ದವನಾದ ಈ ಮನದಿನಿಯ

ಹೆಸರಿನಂತೆ ಅವನಿದ್ದರೂ ಅಷ್ಟಾವಕ್ರ
ಮಾರನ ಮೀರಿಸುವಾತ ನನಗೆ ಮಾತ್ರ
ಏನಾದರಾಗಲಿ ಈ ರೂಪು ಅವನಿಗೆ ಸ್ವಂತ

ಇದ್ದರೂ  ಸುರಸುಂದರ ಪತಿ ಚಂದ್ರಹಾಸ
ಮೊಗದ ಮೇಲೆ ಮಾಸದ   ಮಂದಹಾಸ
ನನಗೀ ವಕ್ರನೇ ಇಷ್ಟ ನೋಡಿದುವೇ ಪರಿಹಾಸ

ತಡವಾಗುತಿದೆ, ತಾರೆನ್ನ ಪರದೆಯ
ಹೊದ್ದು ಸೇರುವೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಅವನೆದೆಯ
ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಕೇಳಬೇಕಾದೀತು ಬೈಗುಳವ

ಏನು ಮಾಡಲೇ ಸಖಿ ಹೊಡೆದರೂ
ಅವನೆನಗೆ ಬಡಿದು ಬೈದು ಒದ್ದರೂ
ಇರಲಾರೆ ಕಣೆ ನಾ ಅವನ ಬಿಟ್ಟು
 
ಹೆಣ್ಣು ಮನಸಿದು ,  ಬರಿಯ ನದಿಯಿದು
ಮನಸಾದೆಡೆ ದಿಕ್ಕು ನೋಡದೆ ಹರಿವುದು
ಕೊಳಕು ಶುಭ್ರ ಬೇಧ ತೋರದು